Toen mensen hoorden dat ik uit de VS kwam, kreeg ik best wel een paar vragen. Heeft iedereen daar een vuurwapen? Zijn de VS zo groot als het lijkt? Steunen mensen Trump echt? Ik krijg een vergelijkbare hoeveelheid vragen van vrienden en familie aan mij over het leven in Europa. Fietst iedereen daar? Draagt iedereen daar echt klompen? Is het leven in Europa echt zo gaaf?
Het grootste verschil? Het gevoel van spanning die afwezig is voor mijn leven in Nederland. Het is moeilijk om het gevoel te beschrijven, je merkt het niet op totdat het er niet is.
Ik denk dat het mijn vijfde maand in Nederland was toen het klikte. Ik was op een druk kruispunt in Oud West in Amsterdam (waar we woonden voordat we naar Haarlem verhuisden), toen ik op het kruispunt stond, zag ik auto’s, voetgangers, vrachtwagens, fietsers, bromfietsers – alles bijelkaar een enorme ingewikkeld kruispunt – maar geen enkele claxon te horen. Vergelijk dit met de VS waar agressie in het verkeer een gewone ding is, waar automobilisten regelmatig fietsers bedreigen. Mensen concentreren zich eenvoudig op waar ze naartoe moeten gaan, ze letten op elkaar. Andere mensen zitten langs de straat in cafe’s te genieten van een koffie en een gebakje – niemand haast zich, iedereen maakt ruimte voor de volgende klant. Overal was er een gevoel van rust en vrede, mensen genieten van hun omgeving.
Nadat ik een paar weken in Haarlem woonde, merkte ik opnieuw op. Ik was buiten bij Peppelaer op een mooie zonnige dag en ik bracht mijn twee kinderen naar school. Ik voelde me verward. Kan het leven zo goed zijn? Ik liép een kleine afstand met mijn kinderen naar school. In mijn hele leven was er geen enkele keer dat ik naar school liep. Altijd met de auto met mijn ouders of met de grote gele schoolbus. Een parade van fietsen gaat ons voorbij met één, twee of drie kinderen vastgemaakt op één of andere manier. De leraren verwelkomen mijn twee kinderen liefdevol in hun klas en leren hen een nieuwe taal. De ouders dralen in op het schoolplein maken grapjes en praten met elkaar om hun vriendschappen te versterken. Dit waren dingen en ideeën die ik in Amerika wilde. Ze lijken hier zo simpel en beschikbaar.
Bestaan deze dingen in Amerika? Jazeker! Maar is er iets bijzonders en unieks aan de ervaring in Haarlem en de Leidsebuurt. Veel dingen zijn makkelijker. Bijvoorbeeld een wandeling naar de supermarkt in onze buurt, haring van de vishandel net aan de andere kant van de straat, Nederlandse les in het Badhuis met een geweldige groep mensen. Genieten van de mooie uitzichten op de Leidsevaart.
Op elke plek waar ik heb gewoond is het normaal om grapjes te maken over de gebreken van de stad. Gekke mensen, vieze stad, te veel klaagburen. Maar in Haarlem praten mijn vrienden alleen over hoe leuk het is. Ik voel me gemotiveerd na te denken over hoe ik deel kan worden van de gemeenscha. Hoe kan ik meehelpen zodat in de toekomst andere mensen vergelijkbare ervaringen kunnen hebben? Wat kan ik doen om het karakter van deze buurt te beschermen? Welke dingen heb ik nog te ontdekken? Ik kijk ernaaruit om een antwoord te vinden op al deze vragen.
Er is een bepaalde magie die deze buurt heeft. Je voelt het wanneer je met andere mensen praat die verhuisd zijn, de positieve energie en waardering die ze hebben